Εκθεση φωτογραφίας που αναδεικνύει την αρχιτεκτονική σπουδαιότητά τους
Η ατομική έκθεση φωτογραφίας της Κλεοπάτρας Χαρίτου με θέμα «Τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας» εγκαινιάζεται την Πέμπτη 5 Απριλίου 2012 στις 20.00 στο Μουσείο Μπενάκη και θα διαρκέσει ως τις 6 Μαίου 2012.
Οι φωτογραφίες αναδεικνύουν την ιστορική και αρχιτεκτονική σπουδαιότητα των Προσφυγικών και την κρυφή από την κοινή θέα ομορφιά τους.
Ο φωτογραφικός φακός της αποτυπώνει τα εσωτερικά των διαμερισμάτων, τα κλιμακοστάσια, αλλά και τα σημάδια της καθημερινότητας των ενοίκων τους, όπως αυτά παρέμειναν καταγεγραμμένα από τότε που οι χώροι εγκαταλείφτηκαν μετά την πώλησή τους στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου το 2001.
Οι εικόνες αυτές είναι ίσως τα τελευταία φωτογραφικά ντοκουμέντα που συνδέονται με τη μνήμη των Μικρασιατών προσφύγων, εικόνες που μιλούν τη γλώσσα της λησμονιάς και κάποιες φορές ξεπερνούν τα σύνορα του θέματος, αγγίζοντας κάθε θεατή.
Η έκθεση χωρίζεται σε δύο ενότητες:
Κλιμακοστάσια: 50 έγχρωμες φωτογραφίες απεικονίζουν την αρχιτεκτονική των κτιρίων, τα κλιμακοστάσια, αποτυπώνοντας την καλαισθησία και την αρχιτεκτονική καλλιγραφία της εποχής τους.
Διαμερίσματα: 50 έγχρωμες φωτογραφίες απεικονίζουν τα εσωτερικά των σπιτιών, σκιαγραφούν τις μικρές προσωπικές ιστορίες των ενοίκων, μέσα από τα εναπομείναντα αντικείμενα τους.
Τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στο σύνολό τους απαριθμούν 228 διαμερίσματα. Σχεδιάστηκαν από τους αρχιτέκτονες Κίμωνα Λάσκαρι και Δημήτρη Κυριακό. Χτίστηκαν το 1933, προκειμένου να στεγάσουν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και το πρώτο δείγμα λαϊκής πολυκατοικίας, ενώ συγκαταλέγονται ανάμεσα στα 113 πιο σημαντικά έργα της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα.
Πηγή: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=450814&h1=true
http://www.iefimerida.gr/news/
«Οι Προσφυγικές Πολυκατοικίες της Αλεξάνδρας, απεκδυόμενες από τις αρτ ντεκό εφαρμογές της αστικής Αθήνας της ίδιας εποχής, μοιάζουν να έχουν το θάρρος να είναι ο εαυτός τους, καθώς υψώνονται σε παράλληλες σειρές, σαν lego από μπετόν και πέτρα, λειτουργικές εφαρμογές ενός αυστηρού, μηχανιστικού και κλινικά απονευρωμένου Bauhaus. Ο φακός της Κλεοπάτρας Χαρίτου τα περνάει στην αθανασία με τον πιο λεπταίσθητο και διεισδυτικό τρόπο, δινόντάς τους το αποτύπωμα ενός πολύτιμου λίθου εν μέσω μία αστικής θάλασσας ανωνυμίας».
Νίκος Βατόπουλος, Δημοσιογράφος.
«Αυτό που έχει πετύχει η φωτογράφος Χαρίτου Κλεοπάτρα, είναι να πάρει μια καλαίσθητη φόρμα και να την επενδύσει με μνήμες του εσωτερικού ή ακόμα και του εντερικού -μ’ άλλα λόγια- μια ενδοσκοπική παραλλαγή ενός μοντερνιστικού θέματος. Αυτές οι φωτογραφίες των Προσφυγικών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας είναι φαινομενικά η καταγραφή ενός ενδιαφέροντος χώρο αλλά το θέμα που κρύβεται πίσω απ’ τις φωτογραφίες είναι η ίδια η φωτογράφος, όχι σαν νους που ελέγχει, αλλά σαν μια έμψυχη ουσία που βρίσκεται υπό τον έλεγχο αυτού του ιδιαίτερου χώρου. Η είσοδος σ’ έναν τέτοιο χώρο πρέπει να γίνεται με πολλή προσοχή. Μπορεί να μοιάζουν με φωτογραφίες, αλλά λειτουργούν ταυτόχρονα σαν σχεδιαγράμματα, καθοδηγώντας την προσέγγισή μας – υπάρχει ακόμα και μια φωτογραφία που αποτυπώνει ένα ζευγάρι πατερίτσες: η έσχατη βοήθεια κίνησης σε δύσκολες συνθήκες...». Ian Jeffrey, Ιστορικός Τέχνης & Φωτογραφίας,
«Τα σπίτια είναι δοχεία ζωής, όπως δοχείο ζωής είναι και το σώμα: είναι το σπίτι μας, είναι ο τόπος της μνήμης και ως έναν τέτοιον τόπο αντιμετώπισα τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας• σαν ανθρώπινα σώματα μέσα στα οποία ψηλάφησα τη μνήμη και συνάντησα ενδείξεις ζωής, παρά την εγκατάλειψη και την παρακμή», γράφει η Κλεοπάτρα Χαρίτου για τη δουλειά της, η οποία εργάστηκε πάνω στο θέμα αυτό γύρω στα 10 χρόνια.
Οι φωτογραφίες αναδεικνύουν την ιστορική και αρχιτεκτονική σπουδαιότητα των Προσφυγικών και την κρυφή από την κοινή θέα ομορφιά τους.
Ο φωτογραφικός φακός της αποτυπώνει τα εσωτερικά των διαμερισμάτων, τα κλιμακοστάσια, αλλά και τα σημάδια της καθημερινότητας των ενοίκων τους, όπως αυτά παρέμειναν καταγεγραμμένα από τότε που οι χώροι εγκαταλείφτηκαν μετά την πώλησή τους στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου το 2001.
Οι εικόνες αυτές είναι ίσως τα τελευταία φωτογραφικά ντοκουμέντα που συνδέονται με τη μνήμη των Μικρασιατών προσφύγων, εικόνες που μιλούν τη γλώσσα της λησμονιάς και κάποιες φορές ξεπερνούν τα σύνορα του θέματος, αγγίζοντας κάθε θεατή.
Η έκθεση χωρίζεται σε δύο ενότητες:
Κλιμακοστάσια: 50 έγχρωμες φωτογραφίες απεικονίζουν την αρχιτεκτονική των κτιρίων, τα κλιμακοστάσια, αποτυπώνοντας την καλαισθησία και την αρχιτεκτονική καλλιγραφία της εποχής τους.
Διαμερίσματα: 50 έγχρωμες φωτογραφίες απεικονίζουν τα εσωτερικά των σπιτιών, σκιαγραφούν τις μικρές προσωπικές ιστορίες των ενοίκων, μέσα από τα εναπομείναντα αντικείμενα τους.
Τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στο σύνολό τους απαριθμούν 228 διαμερίσματα. Σχεδιάστηκαν από τους αρχιτέκτονες Κίμωνα Λάσκαρι και Δημήτρη Κυριακό. Χτίστηκαν το 1933, προκειμένου να στεγάσουν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και το πρώτο δείγμα λαϊκής πολυκατοικίας, ενώ συγκαταλέγονται ανάμεσα στα 113 πιο σημαντικά έργα της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα.
Πηγή: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=450814&h1=true
http://www.iefimerida.gr/news/
«Οι Προσφυγικές Πολυκατοικίες της Αλεξάνδρας, απεκδυόμενες από τις αρτ ντεκό εφαρμογές της αστικής Αθήνας της ίδιας εποχής, μοιάζουν να έχουν το θάρρος να είναι ο εαυτός τους, καθώς υψώνονται σε παράλληλες σειρές, σαν lego από μπετόν και πέτρα, λειτουργικές εφαρμογές ενός αυστηρού, μηχανιστικού και κλινικά απονευρωμένου Bauhaus. Ο φακός της Κλεοπάτρας Χαρίτου τα περνάει στην αθανασία με τον πιο λεπταίσθητο και διεισδυτικό τρόπο, δινόντάς τους το αποτύπωμα ενός πολύτιμου λίθου εν μέσω μία αστικής θάλασσας ανωνυμίας».
Νίκος Βατόπουλος, Δημοσιογράφος.
«Αυτό που έχει πετύχει η φωτογράφος Χαρίτου Κλεοπάτρα, είναι να πάρει μια καλαίσθητη φόρμα και να την επενδύσει με μνήμες του εσωτερικού ή ακόμα και του εντερικού -μ’ άλλα λόγια- μια ενδοσκοπική παραλλαγή ενός μοντερνιστικού θέματος. Αυτές οι φωτογραφίες των Προσφυγικών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας είναι φαινομενικά η καταγραφή ενός ενδιαφέροντος χώρο αλλά το θέμα που κρύβεται πίσω απ’ τις φωτογραφίες είναι η ίδια η φωτογράφος, όχι σαν νους που ελέγχει, αλλά σαν μια έμψυχη ουσία που βρίσκεται υπό τον έλεγχο αυτού του ιδιαίτερου χώρου. Η είσοδος σ’ έναν τέτοιο χώρο πρέπει να γίνεται με πολλή προσοχή. Μπορεί να μοιάζουν με φωτογραφίες, αλλά λειτουργούν ταυτόχρονα σαν σχεδιαγράμματα, καθοδηγώντας την προσέγγισή μας – υπάρχει ακόμα και μια φωτογραφία που αποτυπώνει ένα ζευγάρι πατερίτσες: η έσχατη βοήθεια κίνησης σε δύσκολες συνθήκες...». Ian Jeffrey, Ιστορικός Τέχνης & Φωτογραφίας,
«Τα σπίτια είναι δοχεία ζωής, όπως δοχείο ζωής είναι και το σώμα: είναι το σπίτι μας, είναι ο τόπος της μνήμης και ως έναν τέτοιον τόπο αντιμετώπισα τα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας• σαν ανθρώπινα σώματα μέσα στα οποία ψηλάφησα τη μνήμη και συνάντησα ενδείξεις ζωής, παρά την εγκατάλειψη και την παρακμή», γράφει η Κλεοπάτρα Χαρίτου για τη δουλειά της, η οποία εργάστηκε πάνω στο θέμα αυτό γύρω στα 10 χρόνια.
Πότε και που:
Χώρος: Κτίριο Οδού Πειραιώς, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα
Διάρκεια: 06/04/2012 - 06/05/2012
http://www.iefimerida.gr/news/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.